وبلاگ من

این روزها چه روزهای باعظمتی است،
موسی به طور می رود،
فاطمه(س) به خانه علی(ع)،
ابراهیم با اسماعیل به قربانگاه،
محمد(ص) با علی(ع) به غدیر،
و حســــــــــــین(ع) با تمام هستیش به کربلا…
التماس دعا

http://jomleha-ziba.blogfa.com/

شيخ مفيد روايت کرده است که مردي از اهل بيت پيامبر(ص) نزد حضرت امام زين العابدين(ع) آمد و درحالي که آن حضرت درميان جمعيت نشسته بود،به او ناسزا و دشنام داد.
امام سجاد(ع) در جواب آن فرد چندي نگفت و به جمعيتي که در ميانشان نشسته بود،فرمود:«شنيديد آنچه را که اين شخص گفت؟ اکنون اگر مي خواهيد که جواب من به دشنام او را بدانيد،با من همراه شويد تا نزد او برويم.»
حضرت نعلين خويش را برگرفت و حرکت فرمود و با خود مي خواند:?والکاظمين الغيظ والعافين عن الناس والله يحب المحسنين?.
راوي مي گويد:از خواندن اين آيه متوجه شدم آن حضرت به او ناسزا و دشنام نخواهد گفت.پس با امام تا در منزل آن شخص رفتيم و حضرت وي را صدا کرد.
حضرت سجاد(ع) چون او را ديد،فرمود:«اي برادر تو آمدي نزد من و به من چنين و چنان گفتي.پس هر گاه آنچه گفتي از بدي،در من است.از خدا مي خواهم که آن را از من بيامرزد و اگر آنچه گفتي در من نيست،حق تعالي او را بيامرزد».
راوي گفت:«آن مرد وقتي در برابر آن همه دشنام و ناسزايي که به ناحق به حضرت گفته بود،چنين جوابي شنيد، ميان ديدگان علي بن حسين(ع) را بوسيد و گفت:»آن چه گفتم در شما نيست.و من به اين بدي ها و زشتي ها سزاوارترم…»

به نقل از:www.howzeh.net

شايد يکي از دلايل معصومه ناميدن حضرت فاطمه معصومه(ع) به معصومه، اين باشد که عصمت مادرش حضرت زهرا(س) در او تجلي يافته است.شيخ محمد تقي تستري در قاموس الرجال ايشان را بانويي اسوه معرفي کرده و فضيلت وي را در ميان دختران و پسران حضرت موسي بن جعفر(ع) غير از امام رضا(ع)بي نظير مي داند….

(برگرفته از shafaqna.com و parsaii.blogfa.com)

نگاه آبي تو گره گشاي دل ماست

مسافران طالب والايي، دلتنگ دو رکعت نماز عشقند،نمازي که در خانه آن معصومه بخوانند،نمازي که ترک هاي دلشان را اندکي التيام بخشد…

بگذار من هم چون مسافران،هرگاه بال هاي افتخار نصيب دل بي بال و برم شد،قدم بر سنگ فرش خانه ات بگذارم.رخصت ده که داخل شوم…

بگذار چون پروانگان دلسوخته،گرد شمع وجودت بگردم و چون کبوتران حرمت لحظه به لحظه، خانه ي خاموش دلم را به هواي نگاه زيبايت ،چراغاني کنم و نداي “السلام عليک يا فاطمه معصومه(س)” را بر لبانم جاري سازم…

امروز آمده ام اين غم پنهاني ام را در آستانت گره گشايي کنم. بيماري من ،غم توست و درمان من، عشق توست…

آري پروانه شدم تا پرهايم سوخته شود و هميشه عشقت به دلم دوخته شده ولي مي خواهم قرار يابم و غريبي ام را به مهرباني ات پيوند بزنم،اي خواهر هشتمين خورشيد و اي دختر آفتاب “يا حضرت معصومه(س)"…