وبلاگ من

در آیه دوم سوره یس مانند بسيارى از سوره‏ هايى كه با حروف مقطعه آغاز شده- سخن از قرآن مجيد به ميان مى ‏آورد، منتها در اينجا به آن سوگند ياد كرده و مى‏ گويد” سوگند به قرآن حكيم” (وَ الْقُرْآنِ الْحَكِيمِ).
جالب اينكه” قرآن” را به” حكيم” توصيف مى‏كند، در حالى كه حكمت معمولا صفت شخص زنده و عاقل است، گويى قرآن را موجودى زنده و عاقل‏

و رهبر و پيشوا معرفى مى‏كند كه مى‏ تواند درهاى حكمت را به روى انسانها بگشايد، و به صراط مستقيمى كه در آيات بعد به آن اشاره كرده راهنمايى كند.
البته خداوند نيازى به سوگند ندارد، ولى سوگندهاى قرآن همواره داراى دو فايده مهم است: نخست تاكيد روى مطلب، و ديگر بيان عظمت چيزى كه به آن سوگند ياد مى‏شود، زيرا هيچكس به موجودات كم ارزش سوگند ياد نمى‏ كند.